Reisverslag Zuid-Italië

Door: Linda op 14 juni 2011

De koffers zijn gepakt en we zijn helemaal klaar voor onze rondreis door Zuid-Italië. Nog even controleren of we alle reisbescheiden en de paspoorten hebben en gaan……….

Waar gaan we naar toe?
Vanaf vliegveld Napels gaan we naar Lauro – Mesagne – Matera – Maratea – Lauro – Napels

Zondag 19 juni

Met het vliegtuig vliegen we ‘voor weinig’ in twee uurtjes naar Napels. Wanneer we het vliegtuig uitkomen is de temperatuur aangenaam warm. Gelukkig maar want thuis was het nog best fris voor de tijd van het jaar. We halen onze koffers van de band en lopen door naar onze huurauto. Hier begint onze tocht….. Via mijn navigatiesysteem zijn we in no time op de snelweg A16 en rijden naar Lauro in Campania, dit ligt ongeveer 50 km. van Napels maar dan een beetje landinwaarts.

Het is een klein stadje vol met auto’s en mensen en ineens krijgen we een afslag en zien een oase van rust, ons eerste hotel. Hier slapen we 3 nachten. Dit is een verbouwd klooster. Het is er uiterst sfeervol, maar eh….. de enige gasten die we zien zijn bruiloftgasten. In dit verbouwde klooster is een bruiloft aan de gang en we kijken onze ogen uit. Dit is wel wat anders dan in Nederland. Het is er heel rustig en op de achtergrond speelt een man op een piano. Alle gasten zijn aan tafel om urenlang te eten en te drinken en het is een mooi gezicht. Na het eten lopen vele gasten naar buiten om een luchtje te scheppen. Zo zagen we in 3 dagen nog 3 bruiloften……….. Blijkbaar was het ook een prima trouwlocatie. Wij maakten gebruik van een verlate lunch: insalata Caprese en hierna een heerlijk bordje pasta. Op tijd naar bed want we zijn moe van het reizen.

Maandag 20 juni

Vandaag staat de Amalfikust op ons programma, een kleine 70 km. verder naar de kust. Deze kust schijnt erg mooi te zijn en ik ben benieuwd. We rijden richting het stadje Amalfi en alleen de reis er naartoe is al prachtig. Onze route gaat door de bergen en elke keer verbaas ik me weer hoe ze die wegen toch zo mooi kunnen aanleggen. Uiteindelijk komen we aan in Amalfi en kijken naar beneden naar de prachtige kustlijn. Een kustlijn die is afgewisseld met strandjes en enorme bergen, ook de huizen zijn tegen of op de bergen gebouwd. Het is een geweldig gezicht. We parkeren de auto en lopen langs de kust het stadje zelf in. Je weet niet wat je ziet. Ineens staat er een enorme kerk met hiervoor prachtige trappen. Ze deden me denken aan de Spaanse trappen in Rome. Ook de kleuren van deze inmense kerk zijn prachtig. We drinken hier een cappucino en maken foto’s. We vervolgen onze weg en lopen weer langs de kust op zoek naar een visrestaurantje. Nou, die is snel gevonden……

We kiezen voor een primi piatti en drinken hier een glas witte wijn bij. Het is een waar feest. We kijken uit over het strand, richting de bergen en de zee. Het dringt eigenlijk nog niet eens tot ons door, maar eh……..we hebben vakantie! Cultuur, zon, zee, en heerlijk eten, wat wil een mens nog meer?

Na het eten is het tijd om flink te rusten en we kiezen een strandje uit om hier twee uurtjes te zijn. De bedjes kosten €15,00 maar eh…. dat gaan we niet doen. Ik trek m’n stoute schoenen een en begin af te dingen op de prijs. Jajajaaa het is me gelukt, uiteindelijk mogen we twee uurtjes op het strand liggen voor € 6,00. Kijk dat zijn nog eens prijzen. Zonnefactor 20 op en zonnen maar, nou………we zijn mooi roze! We rijden op tijd terug om voor het donker weer in ons hotel te zijn, want rijden in het Italiaanse donker is een behoorlijke toestand.

Dinsdag 21 juni

Pompei, we komen eraan…….

Vanaf Lauro rijden we vandaag naar Pompei een kleine 30 km. verderop. Ik heb er veel over gehoord, maar ik ben er nog nooit geweest. We kiezen een ‘verkeerde’ route en wederom belanden we in de bergen. We kronkelen richting Pompei. De lucht is strakblauw.

Bij kassa halen we kaartjes en kiezen ook voor een audioset die ons in het Engels verteld wat we allemaal zien. Het is een flinke tour, want het gebied is heel groot. Hier zie je alle opgravingen die zijn gedaan nadat deze oude stad onder een laag van 6 meter lava en lava-as werd bedolven. Het is zeer indrukwekkend en ik maak veel foto’s. Je ziet niet alleen de muren van de gebouwen en huizen maar ook de pilaren, potten, kruiken en zelfs de mensen die ineengedoken van de schrik de lavastroom op zich af zien komen. Wel hebben ze deze mensen nagebootst van steen. De originele overblijfselen zijn te bezichtigen in een museum. De tuinen die je ziet in deze stad zijn ook zo goed mogelijk nagemaakt van de originelen.

We lopen inmiddels al een aantal uren en onze hoofden zitten vol van alle indrukken die we hebben opgedaan. We besluiten terug te gaan en geven onze audiosets terug. Het navigatiesysteem wijst ons de weg terug naar Lauro. In het hotel aangekomen zie ik er echt niet uit. Mijn voeten zijn pikzwart van alle stof en zweet. Bah bah…. een douche brengt uitkomst. Met de muggenspray op lopen we weer naar beneden en kiezen om te eten in het restaurant van het hotel. Hier begint een irritatie…… Ik heb vooraf een carpaccio besteld, je kent ze wel van heel dun mals vlees. Nou deze was niet zo mals want het waren dikkere plakken gedroogde ham. Ik kwam er gewoon niet doorheen met mijn mes. Ik word er helemaal dol van en het zweet brak me uit. Help!!! Hoe kan ik mijn voorgerecht nou opeten zonder dat alle gasten mij aankijken? Ik durf het hier niet te schrijven, maar uiteindelijk is het gelukt. De rest van de vakantie ga ik het niet meer bestellen, je schaamt je toch rot!

Woensdag 22 juni

Vandaag gaan we naar onze volgende verblijfsplaats in Mesagne, Tenuta Morena. Dit ligt helemaal in de hak van Italië.

We hebben ons flink verkeken in de afstand, bijna 375 km moeten we rijden. We rijden van de provincie Campania naar Apulia. De tijd vliegt voorbij. Onderweg zie je het landschap veranderen, prachtig. Van hoge bergen [Apenijnen] naar heuvels met prachtige lichtbruin gemaaide velden. Onderweg stoppen we bij een Autogrill om hier een kopje koffie en een broodje te eten. Nou da’s een belevenis op zich. Het is overal stamvol en je kunt er de lekkerste warme Italiaanse broodjes en koffie bestellen die je je maar kunt voorstellen. Midden in een tankstation sta je te eten en te drinken, best heel grappig. Voor onderweg kopen we flessen water en vervolgen onze weg.

Tenuta Moreno, here we come!

Mijn reisgenoot hoopt dat dit hotel aan het strand ligt, zodat we de auto even niet meer hoeven te gebruiken. Ik hoop het ook, want we hebben weer even genoeg gereden zeg maar. Helaas, dit hotel ligt in ‘the middle of nowhere’ zo’n 16 km. van de kust van Brindisi, een havenstad. We komen aan in het hotel en er zijn wederom bijna geen gasten. Blijkbaar is het toeristenseizoen nog niet begonnen. Men spreekt nauwelijk Engels en ik begin te geloven dat overal waar we zijn geweest gewoon geen toeristen komen buiten Italianen. De mensen zijn uiterst vriendelijk en met handen en voeten maken we ons verstaanbaar. We besluiten naar Brindisi te rijden om hier wat te gaan eten. Vanuit deze plaats kun je met de boot o.a. naar Griekenland. We belanden bij Trattoria Skipper, een leuk retaurantje/terras aan de haven. The place to be voor vanavond en kiezen om te beginnen voor een heerlijke antipasto. Vele soorten Italiaanse vlees-, vegetarische- en vishapjes en brood. Lekkerrrr smullen. We zijn nog niet klaar met de gang of daar komen de pizza’s ook al door. Ok, ok…….even wennen. Pizza Caprese voor mij dit keer. Een pizza met hierop rucola, tomaat en mozzarella. Het smaakt verrukkelijk, zelfs de smaak van de bodem was een waar feest. Na een kopje koffie rijden we terug in het donker naar ons hotel, wel een klein beetje geholpen door ons navigatiesysteem. Het is genoeg geweest vandaag. Douchen en naar bed, nog even lezen……. het ‘Bernini Mysterie’ van Dan Brown. Geweldig boek.

Donderdag 23 juni

Als ontbijt eten we heel veel mooie taartjes, een prima bodem voor een prachtige dag. Een stranddag. We gaan naar Porto Cesareo aan de Ionische zee, 35 km. van Mesagne.

Ik ben weer prettig verrast van het diepblauwe water. Tsjonge jonge was is het water toch overal helder, geweldig. We gaan op zoek naar een parkeerplaatsje voor onze kleine bolide en laten we toch een leuk marktje tegenkomen? Nou eens kijken of we hier nog iets moois kunnen ‘scoren’. Het is gelukt. Een heel leuk truitje met tierelantijnen voor slechts € 8,00. Nou dat zijn nog eens leuke prijzen.

Aan het strand ploffen we bij een strandtent neer en bestellen koffie met iets lekkers. Nou dat was een behoorlijke klus volgens mij, want de croissant zonder iets kwam na een half uur. Wel super trouwens dat ze nog iets konden regelen. Vanuit de strandtent kijk je op een waanzinnig leuk klein strandje. We hebben onze bedjes al in het vizier. Een fles water mee en wederom gaan we weer zitten en liggen. Dat hadden we deze vakantie nog niet gedaan……… De bedjes mochten we niet zelf uitzoeken, dat deed de ‘directeur strandbedjes’. En geloof het of niet, maar bijna alle bedjes waren leeg en hij zocht speciaal voor ons leuke bedjes uit tussen de gezinnen met kinderen! Nou dat zal me een rustig dagje worden……. Zal ik me met zonnefactor 8 of 15 insmeren? Poe poe nou nou, wat een keuzes moet ik toch maken in deze vakantie. Het zeewater is heerlijk warm en we vermaken ons opperbest. Het wordt een heerlijke zonnige rustdag. De kust is prachtig, niet zo geciviliseerd, maar gewoon puur natuur. We hebben tussen de middag heerlijk geluncht met een pastasalade (fussili met tomaat, ham, kaas en basilicum), mijn reisgenoot koos voor Linguine con vongole. Na de lunch was het weer goed rusten en we hebben een paar uurtjes geslapen op het strand. Tegen een uur of 18.00 zochten we onze bolide weer op en reden kruip en sluip door naar ons hotel. Dat rijden valt toch niet altijd mee hoor, je mag wel ogen voor en achter hebben met al die scooters.

’s Avonds verkennen we het stadje Mesagne. Het is zo’n verschil wanneer je ’s avonds in de stadjes/dorpjes bent. Alles is zo mooi verlicht en alles is even prachtig. De mensen zijn lekker fris gedoucht en op zoek naar een eetgelegenheid. Zo ook wij. We hebben een restaurantje op het oog en kunnen direct aan tafel. We zitten ergens op een plein waar volgens mij overdag gewoon auto’s staan. Het is er heel druk en er dient zich een groep van 30 mensen aan. Maakt niet uit joh, we zetten er gewoon allemaal tafels en stoelen bij (op het plein ernaast). Stress, stress……. De mensen van de bediening lopen de benen uit het lijf, prachtig om te zien. Wij kozen als primi voor Orechiette en caravetti en als secondi entrecote griglia en zwaardvis. Ik durf helaas geen vis meer te eten, ik word er ziek van. Blijkbaar zitten in sommige vissen stoffen die ik niet kan verdragen. Wel jammer want die gerechten zien er allemaal heerlijk uit en tenslotte zijn we vlakbij de zee. Om ons heen wordt druk gesproken en het is echt Italië. Geen Engels, Frans, Duits, alleen Italiaans. In een ander trendy tentje drinken we nog een kopje koffie met Limoncello en rijden hierna terug naar Tenuta Moreno.

Vrijdag 24 juni

Vandaag is het een dag van helemaal niks doen. We blijven bij het hotel en lopen naar het zwembad. De temperatuur is rond de 28 graden met een heerlijk briesje. Een lekkere dag om flink te lezen en eens naar het thuisfront te bellen hoe het hun vergaat. Het thuisfront weet te vertellen dat temperaturen zijn opgelopen naar 36 graden. Dat is wel raar, zitten wij 2030 km. zuidelijker en hier is het koeler dan daar.

Zaterdag 25 juni

Vandaag gaan we naar Lecce (Apulia), ook wel het kleine Florence van het zuiden genoemd. Het ligt 60 km. verder de hak van Italië in. Dit stadje is echt een bezoek waard. Via de SS613 rijden we er in snelvaart naar toe. Het is er rustig, warm en prachtig. Alle monumentale panden liggen op loopafstand en je kijkt hier je ogen uit. Tussen de middag geluncht in een Ierse pub (bij toeval) maar eh…. ik zag alleen maar vele wijnen staan. We laten ons adviseren door de eigenaar en eten de lekkerste hapjes. Een soort gehaktballatjes in tomatensaus en vegetarische lasagne. Hmmmmm… Op een marktje koop ik nog een mooie armband.

Zondag 26 juni

Mijn reisgenoot attendeerde mij op de Trulli. Dit zijn een soort ronde huisjes met daar ook ronde daken op. Het schijnt heel mooi te zijn (volgens de Capitool reisgids) en in de wijk schijnen er zo’n 1000 te staan. Deze wijk is door de UNESCO als nationaal monument verklaard.

Deze huisjes staan in Alberobello, zo’n 68 km. ten noorden van Mesagne. We rijden er naartoe. Vlak voor dat we er zijn duiken deze zeer aparte huisjes op. Het is net een sprookje. We parkeren onze auto en lopen naar het oude centrum. Hier is net een wielerrronde gefinished wat een prachtig kleurrijk gezicht is. In het oude gedeelte van het stadje is het gezellig druk en toeristisch, dat hadden we nog niet meegemaakt. We lopen tussen de sprookjeshuisjes via zeer stijle straten. Je kijkt hier je ogen uit, dit heb ik nog nooit gezien.. Heel apart. Ik probeer om de mensen massa heen te fotograferen, maar dit is een klus op zich. Af en toe lukt het, maar het merendeel fotografeer ik de daken van het huisjes. Elk dak van zo’n trulli heeft een eigen teken. Dit varieert van een mannelijk teken naar een vrede teken etc. In een trulli barretje bestellen we een kopje koffie en een broodje. Ook hier is de koffie weer opperbest en ook het broodje gaat er in als koek. Een paar flesjes water mee en we kijken nog even verder in dit sprookjesstadje.

’s Middags wil ik graag naar het strand en via Locorondo rijden we naar Pagliano a mare. Het is zondag. Dit houdt in dat ook de Italianen een vrije dag hebben en waar kun je dit beter doorbrengen dan aan de kust. Het is een drukte van belang en we zoeken een leuk strandje. Hahaa jammer dan, deze kustlijn bestaat alleen uit rotsen. De mensen die hier zonnen en recreëren liggen allemaal op de rotsen. Een heel raar gezicht. Wij wagen ons hier niet aan, want je breekt hals, nek en nieren om naar zo’n plekje te klimmen. En dan nog lig je schots en scheef, dus dat wordt niks. Mijn strandwens wordt bijgesteld naar een hapje en drankje in een restaurantje aan de kust. Ook hier zijn alleen Italianen en is het heel gezellig. Hele gezinnen zitten aan tafel en bestellen de lekkerste gerechten die blijkbaar op de kaart staan (en ik niet kan lezen…). Maar op mijn bordje verschijnt een Taglialini con funghi porcini en mijn reisgenoot vindt Orchidee nero di fruti di mare op zijn bordje. Het is een grote zwarte pasta gevuld met een soort van krabvlees. Hij eet er smakelijk van.

Maandag 27 juni

Vandaag rijden we naar onze volgende verblijfplaats La Locanda di San Martino in Matera. We hebben hier een hotel geboekt in een grot. Ik ben heel benieuwd.

Matera is een dorp met allemaal grotten waar mensen tot en met 1972 nog in hebben gewoond. Op last van de regering werden zij uit hun woningen verdreven omdat het niet meer van deze tijd is qua hygiëne etc. We rijden 180 km. naar het westen in Basilicata. Voor ons doemt een flinke stad op in de bergen. Allemaal kleine huisjes kris kras door elkaar. Hoe hebben ze het kunnen bouwen, prachtig. Via een piepklein straatje waar echt geen twee auto’s naast elkaar passen, komen we aan. Snel de koffers uit de auto gepakt (een andere auto diende zich aan) en op zoek naar een parkeerplaatsje. We melden ons in een schijnbaar piepklein hotelletje, maar wel 25 kamers. Onvoorstelbaar. Een grottenhotel met een lift. Dat scheelt een hele hoop gesjouw met onze koffers in een temperatuur van 30 graden. We kijken onze ogen uit, dit heb ik echt nog nooit gezien. Het is er prachtig. Een zeer trendy hotel met prachtige kamer en groot….. Het idee is wel raar dat je in zo´n grot slaapt. Wanneer je voor je kamer staat kijk je uit over Matera. Links, rechts, boven en onder, overal huisjes.

We leggen onze koffers neer en bewonderen ons huis voor 1 nacht. Nadat we zijn bijgekomen gaan we naar beneden en lopen het stadje in op zoek naar het adres voor de lunch eten. Het is overal stil en vrijwel alle winkels zijn dicht. Behalve ´La Botteghe´ een restaurant. Dit restaurant is ons aanbevolen door de hoteleigenaar. We hadden dit zelf nooit gevonden, want het restaurantje is verscholen achter gordijntjes. We gaan naar binnen en er is plaats genoeg. In een bijzaaltje viert een damesgroep een feestje en dit is goed te horen. Met wel 20 vrouwen wordt er gedronken en gegeten en enorm gelachen. In dit restaurant hebben we het lekkerst gegeten van de hele vakantie. Ik koos voor een fussili, mollico e crusco (tomaatjes, gekruide paneermeel, kaas etc. En mijn reisgenoot voor Cavatelli cozze rucola e parmigniano. We kiezen er een witte wijn bij, een Il Rogito uit 2003. Voor ons wordt er speciaal een ober gezocht die een beetje Engels spreekt. Hij is erg grappig en laat ons de lekkerste hapjes proeven. Elke keer wanneer hij een schaal eten naar de feestvierende vrouwen brengt schept hij ons hiervan iets op ons bordje….. Als nagerecht moeten we de dolci proeven amaretto/ijs met chocolade cake / Spumetti Meringhe. Ook hoort hier een dessertwijn bij. Eerlijk is eerlijk, het is allemaal zalig. Wanneer we buiten komen merken we dat de alcohol ons een beetje naar het hoofd stijgt bij de buitentemperatuur rond de 30 graden. Tijd om een dutje te doen. Aan het eind van de middag ga ik met mijn camera op weg en volg de schaduwzijden van de weggetjes. ’s Avonds niet veel meer gedaan, alleen gelezen in het hotel tussen de warme Italiaanse muren.

Dinsdag 28 juni

Deze ochtend ontbijten we met taartjes en heel veel gerechtjes met ei, we pakken ons koffer en vertrekken naar onze volgende verblijfplaats waar we 3 nachten verblijven. We gaan naar Maratea, La Locanda della Donna Monache. Ook dit hotel is een voormalig klooster geweest.

Via de A3 rijden we 177 km. kilometer naar Basilicata waarin Maratea ligt. Het is een vermoeiende reis doordat ze kilometers lang met de weg bezig zijn. Er komt gewoon geen einde aan, maar gelukkig is het uitzicht onderweg heel mooi. Na uren komen we bij het hotel welke ongeveer 650 meter boven de zeespiegel ligt. Het is hier heel erg mooi en rustig. Naast het omgebouwde klooster staat een prachtige oude kerk waar de kerkklok zicht elk kwartier meldt. Handig, zo weet je altijd hoelaat het is. Na het welkomstdrankje trekken we onze badkleding aan en gaan lekker luieren. Vanuit het zwembad kijken in de diepte over het stadje heen dat tussen de bergen ligt. Op een van deze bergen zien we een Christus beeld van een meter of 15 hoog. ’s Avonds is het een prachtig gezicht wanneer alles donker is en je alleen dit beeld ziet. Het is dan net of het zweeft en of hij over je waakt. We laten ons door het personeel adviseren naar welk restaurant we gaan. Het wordt restaurant 1999 in de haven van Il Fumicello. Het uitzicht vanaf onze tafel is adembenemend en het is gewoon een droom om dit te zien. Ook hier zitten we weer midden tussen de Italianen en zijn er geen andere toeristen.

Woensdag 29 juni

Vandaag besluiten naar het strandje onderaan de berg te gaan om te zonnen en lezen. Met de shuttle worden we er naartoe gebracht. Het is een strandje met stenen, het water is glashelder en hemelsblauw. Ennn heerlijk warm. Dat is voor mij wel goed, want ik heb zo’n hekel aan koud water. Ik heb het in Portugal gepresteerd om geen een keer in de zee te zwemmen, de Atlantische Oceaan was daar wel zo koud, brrrr… Het is een bewolkte dag met donkergrijze wolken, maar de temperatuur is zeer aangenaam. Ik besluit om geen zonnebrand op te smeren, want ja ach… de zon is er toch niet. Na een paar uur zijn mijn reisgenoot en ik toch behoorlijk donkerroze geworden en hup smeren maar weer….. wanneer we ´s avonds de schade bekijken, valt het nog best mee. We zijn niet al te rood geworden.

Donderdag 30 juni

Vandaag zijn alle wolken verdwenen en het is behoorlijk warm. We blijven de hele dag aan het zwembadje in het hotel met uitzicht op de stad. ´s Middags lopen we 10 meter verder en lunchen in het restaurantje van het hotel zelf. Ongelofelijk wat een luxe is dit zeg! Mijn reisgenoot kiest voor Lucanello al Sugo di Coccio e Mealanzare en ik kies voor Strascinatie Rossi, Asparagi e pomodori Pachino. Jajaa da´s niet zomaar iets. Het smaakt verrukkelijk en met onze ronde buiken lopen we weer 10 meter terug naar onze ligbedjes. Ik schrijf verder aan het reisdagboek. Nog twee daagjes en dan zit de vakantie erop. Ik wil er nog even niet aan denken.

Vrijdag 1 juli

We rijden terug naar Lauro (waar onze reis begon) en slapen hier 1 nacht. We hebben dit expres gedaan want dan hoeven we niet meer zover te rijden naar het vliegveld van Napels. We checken weer in en we krijgen kamer 101 toegewezen. We openen de deur en we geloven onze ogen niet, hebben we toch voor een nacht een enorme suite gekregen, niet meer normaal. Ze hebben ons gematst, leuk he? Een woon-, slaap- en luxe badkamer. Ik voel me net een prinses in Italië. Ik maak deze dag vlug nog een flink aantal foto’s, want morgen kan het niet meer, dan is de vakantie over. ’s Avonds lekker in bad en hierna weer muggenspul op, want anders word ik lekgestoken tijdens het diner. We sluiten de avond af met koffie en een zeer koude limoncello.

Zaterdag 2 juli

Koffers gepakt, naar het vliegveld gereden, het vliegtuig in en naar Nederland. Komen we aan in Nederland, 19 graden en regen………ahum….. Ook het zuiden van Italië is echt absoluut meer dan de moeite waard.

klik hier voor de foto’s van Zuid Italie:

KPICASA_GALLERY(webzuiditalie)